تعالی و پیشرفت یک کشور، همواره در توجه خاص به دانش و نخبگان علمی تحقق خواهد یافت. ایجاد زمینه‌های بروز و رشد استعدادها، مقدمه شناسایی، حمایت و بهره‌مندی از توانمندی‌های خاص نخبگان است. یکی از روش‌ها و ابزارهای رسیدن به این شناخت، برگزاری جشنواره‌های علمی-تخصّصی در سطح ملّی، استانی و یا درون سازمانی است. در این‌گونه برنامه‌ها نخبگان هر رشته، استعداد و توانمندی خود را در معرض آزمون قرار می‌دهند و ضمن زمینه‌سازی جهت حضور جدی در صحنه‌های علمی و یافتن فرصتی مناسب جهت رشد و بالندگی مضاعف، از حمایت‌های ویژه‌ای نیز برخوردار می‌گردند. اسلام دین تحقیق و دقت است و به تعبیر و فرمایش مقام معظم رهبری -مد ظله العالی- پیشرفت علمی بدون تحقیق امکان ندارد و عنصر تحقیق و پژوهش در همه‌جا به صورت یک اصل در مجموعه کارها باید مورد توجّه قرار گیرد. بنا براین برگزاری جشنواره رسم پسندیده‌ای است که می‌توان از آن به‌عنوان عاملی شورانگیز برای سنجش رشد علمی یک جامعه استفاده کرد. از طرفی، در یک جامعه هرچه رسم تقدیر از فعالان عرصه‌های علمی و پژوهشی بیشتر و پررنگ تر باشد می‌توان توقع داشت که ظرفیت‌های بیشتری برای رشد زمینه‌های فرهنگی و حتی تمدن سازی فراهم خواهد شد. صرف‌نظر از فواید دیگر این جشنواره‌ها، همچون ایجاد روحیه خودباوری و شور و نشاط علمی، باید به این نکته توجّه داشت که جشنواره‌های ملی کشور، نوعی نشان و نمایه تراز علمی در مقایسه با قدرت علمی (نرم افزاری) سایر کشورها تلقی می‌گردند. از این رو، همواره تلاش جدی صورت می‌گیرد تا اهداف مورد نظر از جهت کمی و کیفی و نتایج حاصله به صورت حداکثری تأمین گردد. 

بحمدالله حوزه‌های علمیّه کشور نیز چند سالی است فعالیت‌های مطلوبی را در این زمینه آغاز نموده‌اند که یکی از آنها برگزاری جشنواره علّامه حلی (ره) است. این جشنواره حرکت مبارکی است که می‌رود تا در آینده‌ای نه چندان دور آثار و برکات فراوانی از علوم اهل بیت عصمت و طهارت «علیهم السلام» را به جامعه علمی و پژوهشی کشور ارائه دهد. عرصه ایجاد شده زمینه بسیار مفیدی برای بدست آوردن نقاط ضعف پژوهشی و رفع آنها و توجّه به توانایی‌ها و پرورش آن‌هاست.